geometryczny
Encyklopedia PWN
greckie naczynia ceramiczne o dekoracji geometrycznej, produkowane w Attyce w VIII w. p.n.e., odkryte na cmentarzysku położonym za bramą Dipylon w Atenach (stąd nazwa);
działalność artystyczna Etrusków zamieszkujących tereny środkowej Italii, między Morzem Tyrreńskim, Tybrem i Arno, od IX do I w. p.n.e.
głowica, kapitel,
arch. najwyższa, wieńcząca część kolumny, filaru lub pilastra, stanowiąca pośredni człon konstrukcyjny między podporą i elementami dźwiganymi;
naczynia ceramiczne toczone na kole lub wyciskane w formie, wytwarzane w Grecji kontynentalnej, wyspiarskiej, na wybrzeżu Azji Mniejszej, na Sycylii i w południowej Italii od końca II tysiąclecia p.n.e. do III w. p.n.e.;
