gardłem

Encyklopedia PWN

płonica, szkarlatyna,

ostra choroba zakaźna wywołana przez pirogenną egzotoksynę paciorkowcową A, B lub C;

złożony narząd zmysłu słuchu i zmysłu równowagi występujący u kręgowców.

[łac.],

ostre zapalenie migdałków podniebiennych i błony śluzowej gardła;

bezdech senny, obturacyjny bezdech podczas snu,

med. najczęstszy zespół chorobowy związany z zaburzeniami oddychania podczas snu;

‘człowiek z rzymskiego rodu Blasia’, lub od łac. blaesus ‘sepleniący’, lub gr. blasios ‘krzywonogi, chory na artretyzm’,

Blasius, żył prawdopodobnie na przeł. III i IV w.,

biskup Sebasty (Armenia, ob. Sivas w Turcji), męczennik.

Materiały dodatkowe