Albania. Muzyka

Albania. Muzyka.

Ludowa muzyka alb. wykazuje podobieństwa do muzyki krajów bałkańskich, są widoczne wpływy arab., tur., także wł.: częste metra nieparzyste, np. rytmy aksakowe, tempo rubato, instrumenty (zurka, tupan), maniery wykonawcze (melizmatyka, deformacja barwy głosu przez uciskanie gardła lub policzków); zespołowe wykonawstwo, wielogłosowość (liczne burdony, współbrzmienia sekundowe). O kultywowaniu muzyki w staroż. Ilirii świadczą m.in. wykopaliska archeol.; w IV w. działał na tym terenie Niketa z Ramesiany, autor pieśni starochrześc., w XII w. — Jan Kukuzeł, reformator bułgarskiego śpiewu cerkiewnego. Odrodzenie profesjonalnej muzyki alb. nastąpiło po odzyskaniu niepodległości 1912; zaczęli tworzyć kompozytorzy — F. Ndoja, M. Gjoka, T. Floqi, L. Filaj, K. Kono, P. Dungu, F.S. Noli, T. Nashi, P. Jakova, T. Daija, Ç. Zadeja, P. Gaci, śpiewacy — M. Ciko, K. Antoniu, śpiewaczki — M. Paluca Kraja, J. Filçe, T. Tashko Koço. Po II wojnie świat. powstały w Tiranie instytucje muz.: filharmonia (1950), opera (1953), konserwatorium (1962), także Państw. Orkiestra Radia i Telewizji.