funkcjonariusz
Encyklopedia PWN
termin używany w polskim prawie karnym w dwojakim znaczeniu: jako podmiot przestępstwa (np. przyjęcie korzyści majątkowej, przekroczenie uprawnień lub niedopełnienie obowiązków) oraz jako przedmiot przestępstwa (np. czynnej napaści na f.p.funkcjonariusza publicznego);
osoba wybrana lub mianowana przez organizację międzynarodową do wykonywania jej statutowych zadań, z uprawnieniami przedstawiciela dyplomatycznego.
policja komunalna, powołana XII 1939 w starostwach na podstawie zarządzenia generalnego gubernatora H. Franka z 17 XII 1939.
zbrodnie sowieckie w Polsce 1939–45,
zbrodnie dokonane w okresie II wojny światowej przez instytucje i organy państwowe ZSRR na obywatelach państwa polskiego.
funkcjonariusz hitlerowski, prawnik;
