funkcjonalnej
Encyklopedia PWN
strukturalizm
termin upowszechniony w latach 40. XX w.; pierwotnie oznaczał podejście i metodę badawczą stosowane w lingwistyce, następnie stał się nazwą orientacji teoretycznej w antropologii społecznej i kulturowej, badaniach literackich, religioznawstwie i psychologii.
[ang. < łac.],
styl
językozn., lit. sposób ukształtowania wypowiedzi, wynikający z użycia określonych środków językowych i form tekstowych, dobieranych (świadomie lub nie) spośród różnych możliwości wyrazu.
[fr. < łac. stilus ‘rylec do pisania’],
nauka o ukształtowaniu językowym wypowiedzi, stanowiącym rezultat doboru określonych środków i norm tekstotwórczych, co jest interpretowane łącznie jako wyraz przynależności wypowiedzi do jakiejś grupy zjawisk mownych i stosunku do reprezentowanych przez nie wartości kulturowych; dział językoznawstwa lub literaturoznawstwa.
subsydiarność
idea subsydiarności głosi, że każda władza, a w szczególności władza polityczna powinna mieć znaczenie pomocnicze (wspierające) i pobudzające w stosunku do wysiłków podejmowanych przez autonomiczne i samodzielne jednostki, które ją ustanowiły (aspekt pozytywny subsydiarności). Gdziekolwiek jest to możliwe i konieczne, państwo nie powinno odbierać ludziom władzy (rodzicielskiej, służbowej, politycznej na wszystkich szczeblach), którą są oni w stanie sprawować z własnej woli i za pomocą własnych środków, i za której pośrednictwem mogą z pożytkiem realizować się zarówno dla interesu ogółu, jak i własnego (aspekt negatywny subsydiarności). Naczelnym motywem każdej społecznej interwencji winno być niesienie pomocy członkom społeczeństwa, a nie zastępowanie bądź niszczenie ich własnej aktywności.
[łac. subsydium ‘pomoc’, ‘wsparcie’],
mąż Heleny, architekt i urbanista;
termin określający całą instytucję Organizacji Narodów Zjednoczonych wraz z powiązanymi z nią organizacjami międzynarodowymi o zasięgu światowym (łącznie 19).