fizjologiczna
Encyklopedia PWN
behawioryzm
kierunek w psychologii, który powstał na początku XX w. i stanowił aż do połowy lat 70. jeden z podstawowych paradygmatów tzw. psychologii akademickiej; zwanej też teorią zachowania, teorią bodźca–reakcji lub teorią s–r (ang. stimulus–reaction).
[ang. behaviour ‘zachowanie się’],
Bell Alexander Graham , ur. 3 III 1847, Edynburg, zm. 2 VIII 1922, Baddeck (prow. Nowa Szkocja, Kanada),
amerykański wynalazca i fizjolog, pochodzenia szkockiego.
kanadyjski fizjolog i lekarz;
białkomocz, proteinuria,
med. obecność białka ustrojowego w moczu w ilości przekraczającej fizjologiczną;
biologia
nauka o formach i przejawach życia badająca budowę i czynności organizmów żywych, ich rozwój osobniczy i rodowy, dziedziczność, zmienność i układ systematyczny, oraz zależności, jakie występują między nimi i ich środowiskiem;
[gr. bíos ‘życie’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
dyscyplina biologii zajmująca się budową i czynnościami komórek oraz ich składników; wywodzi się z cytologii, nauki powstałej w XIX w.