białkomocz, proteinuria,
med. obecność białka ustrojowego w moczu w ilości przekraczającej fizjologiczną;
białkomocz
Encyklopedia PWN
za patologiczny uważa się białkomocz dobowy powyżej 300–500 mg; najczęstszym powodem białkomoczu są choroby kłębuszków nerkowych (białkomocz kłębuszkowy), uszkodzenie mechanizmów transportujących białka do przestrzeni okołokanalikowej (białkomocz reabsorpcyjny) lub białkomocz z przeładowania — w wyniku nadmiaru pewnych białek w ustroju, np. białka Bence-Jonesa w przypadku szpiczaka mnogiego; nieznaczny białkomocz może występować u ludzi o zdrowych nerkach pod wpływem wysiłku, działania zimna, emocji, gorączki, wskutek niewydolności serca, a niekiedy jest związany z siedzącą lub stojącą postawą ciała (białkomocz ortostatyczny); białko w moczu wykrywa się także, gdy w drogach moczowych znajduje się krew lub ropa.
