fala
Encyklopedia PWN
fale mech., które rozchodzą się w ośrodku materialnym w wyniku działania sił sprężystości związanych z odkształceniami objętości (ściskaniem i rozciąganiem) i postaci (ścinaniem) elementów ośrodka (fale mechaniczne);
uporządkowanie kierunków drgań fal.
fiz. zjawisko nakładania się (superpozycji) 2 lub więcej fal, przy którym w różnych punktach przestrzeni następuje wzmacnianie (interferencja konstruktywna) lub osłabianie (interferencja destruktywna) amplitudy fali wypadkowej.
fiz. zjawisko powstawania w ośrodku, w którym się rozchodzi fala pierwotna, fal wtórnych (niespójnych z nią), rozchodzących się w różnych kierunkach;
zależność prędkości fazowej vf danego rodzaju fal w ośrodku od częst. fali: vf = ω/k (lub vf = νλ), gdzie częst. kątowa ω = 2πν,ν — częst. fali, a liczba falowa k = 2π/λ, λ — długość fali;
elektron. lampa mikrofalowa w której zachodzi wzajemne oddziaływanie między wiązką elektronową a falą elektromagnetyczną rozchodzącą się wzdłuż prowadnicy falowej (tzw. linii opóźniającej);
