estetyce
Encyklopedia PWN
rzemiosło i gałąź przemysłu zajmujące się reprodukcją tekstów i obrazów za pomocą drukowania.
slawista ukraiński;
forma
filoz.współcześnie, w znaczeniu ogólnym — wyraz wewnętrznej struktury rzeczy, całościowy układ części przedmiotu; termin rozumiany zwykle jako korelat pojęć: treść, materia, tworzywo, w węższym znaczeniu — ukształtowanie, wygląd danej rzeczy.
[łac., ‘kształt’, ‘wygląd’],
filoz. kierunek w estetyce, wg którego jedynie forma jest estetycznie doniosłym składnikiem dzieła (formalizm estetyczny radykalny — H. Wölffin, A.C.H. Bell, H.J. Focillon) lub aspekty formalne stanowią główną wartość dzieła (formalizm estetyczny umiarkowany — F.H. Bradley, R. Fry, rosyjska szkoła formalistów).
kanadyjski poeta, grafik, malarz i wydawca, tworzący w języku francuskim;
harmonia
filoz. skutek doskonałego uporządkowania elementów jakiejś całości;
[gr., ‘zgodność dźwięków, kształtów’],