elektromagnetyczna
Encyklopedia PWN
techn. zdolność systemu lub urządzenia elektr. (elektrotechnicznego, elektronicznego) do działania w określonym środowisku elektromagnetycznym w sposób zadowalający i bez wprowadzania do tego środowiska nadmiernych zaburzeń elektromagnetycznych, mogących zakłócać pracę innych znajdujących się tam urządzeń.
powstawanie siły elektromotorycznej (SEM) ε w obwodzie elektrycznym obejmującym strumień magnetyczny, który zmienia się w czasie ze względu na zmienną indukcję pola magnetycznego lub ruch obwodu elektrycznego w polu magnetycznym;
elektromagnetyczny przenośnik cieczy.
rozchodzące się w przestrzeni zaburzenia pola elektromagnetycznego.
pole fizyczne pośredniczące w oddziaływaniu elektromagnetycznym (oddziaływania fundamentalne);
ciśnienie wywierane na ciała przez padającą falę elektromagnetyczną, np. światło.