elektrody odniesienia
Encyklopedia PWN
charakterystyczna dla każdej elektrody (półogniwa) różnica potencjałów Galvaniego (potencjał elektryczny fazy) między fazami tworzącymi tę elektrodę (np. elektrolitem i metalem), powstająca jako konsekwencja uformowania się elektrycznej warstwy podwójnej.
elektroda
chem. układ złożony z przewodnika elektronowego (metal, półprzewodnik) stykającego się z przewodnikiem jonowym (najczęściej ciekły elektrolit), w którym może przebiegać reakcja elektrodowa utleniania-redukcji.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, hodós ‘droga’],
elektroda porównawcza, elektroda odniesienia,
elektroda o stałym, dobrze odtwarzalnym potencjale, względem której mierzy się potencjały innych elektrod;
elektroda, a właściwie półogniwo elektrochem., z membraną z cienkiej (50–300 µm grubości) błonki szklanej, oddzielającą wewn. roztwór o stałym składzie, w którym jest zanurzona wewn. elektroda odniesienia (najczęściej elektroda Ag/AgCl) od badanego roztworu zewn.;
elektroda wodorowa, półogniwo wodorowe,
półogniwo, którego potencjał jest określony równowagą reakcji: H2 ⇆ 2H+ + 2e−;
lampa
urządzenie techniczne, które — dzięki zamianie energii elektrycznej lub energii uzyskiwanej ze spalania paliwa na promieniowanie widzialne — ma zdolność oświetlania i sygnalizacji wizualnej.
[gr. lampás ‘pochodnia’],
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
