ekologii
Encyklopedia PWN
jeden z największych na świecie koncernów wydawnictw nauk., z siedzibą w Amsterdamie i filiami w Europie Zachodniej, Ameryce Północnej i Ameryce Południowej, w Indiach i Japonii;
botanik;
ekol. nauka o rozmieszczeniu geograficznym roślin i ich zbiorowisk na Ziemi, zarówno w czasach obecnych, jak i w przeszłości geologicznej, oraz o czynnikach i prawidłowościach kierujących tym rozmieszczeniem;
Franciszek z Asyżu, Biedaczyna z Asyżu, Franciszek Seraficki, właśc. Giovanni Bernardone, święty, ur. ok. 1181, Asyż, zm. 3 X 1226, tamże (Porcjunkula),
włoski zakonnik i kaznodzieja; założyciel zakonów: franciszkanów, klarysek oraz tercjarzy.
biol. hipoteza sformułowana na początku lat 70. XX w. przez brytyjskiego chemika J. Lovelocka, głosząca, że układ zewnętrznych warstw Ziemi (atmosfera, hydrosfera, litosfera i biosfera) tworzy zintegrowaną całość, kontrolowaną w dużej mierze przez działalność żywych organizmów (żywą materię);
geokompleks, geosystem,
przestrzennie określony system przyrodniczy, złożony z konkretnej biocenozy i środowiska abiotycznego (nieożywionego, biotop);
