dziedziczenie
Encyklopedia PWN
biol. pierwszy całościowy, naukowy system ewolucyjny stworzony przez francuskiego biologa J.B. de Monet de Lamarcka (Filozofia zoologii 1809, wydanie polskie 1960).
majątek ziemski, który na mocy aktu prawnego założyciela ordynacji rodowej był niepodzielny i niezbywalny;
ewolucjonizm
biol. system poglądów traktujący cały świat ożywiony jako zespół bytów organicznych zmieniających się w sposób ciągły w czasie, tj. ewoluujących; z założenia przeciwstawia się zarówno kreacjonizmowi, jak i katastrofizmowi.
[łac. evolutio ‘rozwinięcie’],
genetyka
nauka zajmująca się badaniem dziedziczności i zmienności organizmów;
[gr. genétēs < génesis ‘narodzenie’, ‘pochodzenie’],
syn Emila st., brat Tadeusza Józefa, embriolog, lekarz;
nauka o ulepszaniu dziedzicznych cech roślin uprawnych (zwana też genetyką stosowaną) oraz działalność praktyczna zmierzająca do wytworzenia plenniejszych i lepszych jakościowo odmian;
