dobroć
Encyklopedia PWN
Konfucjusz, właśc. Kong Qiu lub Kong Zhongni, zw. także Kongfuzi [‘mistrz Kong’], ur. 28 IX 551, Zou, zm. 479 p.n.e., tamże,
chiński filozof i myśliciel społeczno-polityczny; twórca systemu filozoficznego i moralno-społecznego, zwanego konfucjanizmem.
niemiecki filozof i matematyk; jedna z najwybitniejszych i najbardziej wszechstronnych postaci w dziejach kultury umysłowej XVII w..
Mengzi, Meng-cy, Mencjusz, właśc. Meng Ke, urodził się 371 w Zou (obecnie prow. Shandong), zm. 289 p.n.e., tamże,
filozof chiński, najwybitniejszy kontynuator dzieła Konfucjusza.
filoz., religiozn. uczucie skierowane do osoby (miłość: Boga, bliźniego, oblubieńcza, rodzicielska, braterska) lub przedmiotu (miłość ojczyzny), wyrażające się w pragnieniu dla nich dobra (i czynienia go), szczęścia i zachowania ich istnienia.
opatrzność, łac. providentia,
w teodycei chrześc. opieka Boga nad światem i ludźmi, przez którą przejawia się zarówno jego mądrość, jak dobroć i miłość ku stworzeniu;
