opatrzność

opatrzność, łac. providentia,

w teodycei chrześc. opieka Boga nad światem i ludźmi, przez którą przejawia się zarówno jego mądrość, jak dobroć i miłość ku stworzeniu;

w szczególności oznacza ona Boży zamysł określenia dla każdego stworzenia właściwego mu celu oraz środków koniecznych do jego osiągnięcia, choć bez ograniczania wolnej woli; w teologii chrześc. zagadnienie Bożej opatrzności rozważa się w związku z objawioną przez Chrystusa wolą zbawienia wszystkich ludzi.