liczba

liczba,

językozn. kategoria gramatyczna określająca pojedynczość lub mnogość przedmiotów, osób;

liczba pojedyncza może oznaczać przedmiot ujmowany jednostkowo (chłopiec pisze), gatunkowo (drzewo rośnie) lub jako zbiorowość (armia walczy); liczba mnoga oznacza wielość przedmiotów (chłopcy piszą), niekiedy wbrew formie gramatycznej rzeczownika (państwo wyjechali); w niektórych językach występuje liczba podwójna na oznaczenie przedmiotów tworzących naturalne pary, np. ręce, uszy, nogi (staropol., starosłow.); niektóre rzeczowniki występują tylko w liczbie mnogiej ( imieniny, Karpaty), nieliczne mają tylko liczbę pojedynczą (młodość, dobroć).