cyrkulacja
Encyklopedia PWN
geofizyk;
kras, krasowienie, procesy krasowe,
procesy rozpuszczania skał (wapieni, dolomitów, gipsów, soli kamiennej) przez wody powierzchniowe i podziemne, prowadzące do rozwoju podziemnej cyrkulacji wód i powstania charakterystycznych form powierzchni Ziemi, zwanych formami krasowymi.
krążenie, cyrkulacja,
mat. pojęcie z zakresu rachunku wektorowego; k. nazywa się całkę krzywoliniową z wektora pola 
(
) po zamkniętym konturze L (całka): 
, gdzie ax(x, y, z), ay(x, y, z), az(x, y, z) — składowe prostokątne wektora ();
zimny prąd w systemie cyrkulacji powierzchniowej Oceanu Spokojnego, → Oja Siwo.
Mariner
zapoczątkowana 1962 seria amerykańskich próbników kosmicznych używanych do prowadzenia badań planet grupy ziemskiej.
[mạ̈rınər] 
,
,
hydrol. określenie wód oceanicznych (mor.) o znacznej objętości i dość jednolitych właściwościach (m.in. temperatura, zasolenie, zawartość tlenu), ukształtowanych w określonym czasie i w danym rejonie kuli ziemskiej;
