cis
Encyklopedia PWN
Bieszczady Zachodnie, Bieszczady,
zachodnia część Beskidów Lesistych (Beskidy Wschodnie), w Polsce oraz na Słowacji i Ukrainie (południowy skraj), między doliną Osławy na zachodzie a Przełęczą Użocką i obszarem źródliskowym Sanu na wschodzie i na południe od dolin potoków Głuchego i Czarnego (uchodzi do Jez. Solińskiego);
rzeka na Słowacji i Węgrzech, prawy dopływ Cisy; długość 115 km;
archeol. kultura węgierskiego eneolitu rozwijająca się od schyłku IV do połowy III tysiąclecia p.n.e. w dorzeczu Cisy (gł. wschodnie Węgry i wschodnia Słowacja) jako młodsze stadium polgarskiego kręgu kulturowego.
Borşa
m. w północnej Rumunii, w okręgu Maramureş, u południowego podnóża G. Rodniańskich, nad rz. Vişeu (dopływ Cisy).
[bọrsza],
muz. pierwszy dźwięk (stopień) gamy C-dur (bez znaków chromatycznych) i gamy c-moll (z trzema bemolami), zarazem pierwszy dźwięk (stopień), od którego rozpoczyna się — jak przyjęto — skala diatoniczna (c, d, e, f, g, a, h);
szczyt w północnej części Beskidu Niskiego, na południowy wschód od Dukli;
