ciepło
Encyklopedia PWN
urządzenie, w którym woda w wyniku ogrzewania zmienia stan skupienia i staje się parą nasyconą lub przegrzaną o ciśnieniu wyższym od atmosferycznego; para jest użytkowana na zewnątrz kotła;
technol. doprowadzanie ciepła do danego obiektu w celu uzyskania i utrzymania żądanej temperatury;
podstawowe prawo termochemii głoszące, że ciepło reakcji chem. izochorycznej lub izobarycznej (ciepło reakcji chemicznej), gdy układ wykonuje tylko pracę objętościową, nie zależy od stanów pośrednich, tj. od drogi reakcji, a tylko od początkowego i końcowego stanu układu i jest równe sumie algebraicznej efektów cieplnych poszczególnych etapów reakcji;
kalorymetr
przyrząd do pomiaru ilości ciepła wydzielonego lub pochłoniętego przez układ podczas przemiany fiz. lub chem. (kalorymetria);
[łac.-gr.],
urządzenie przem. przeznaczone do nagrzewania różnych materiałów (wsadu) do temperatury, w której zachodzą w nich odpowiednie przemiany fiz. lub reakcje chem. przewidziane w danym procesie wytwarzania lub obróbki.
samorozwijająca się synteza wysokotemperaturowa, SWS, ang. Self-propagating High-temperature Synthesis, SHS,
metoda syntezy związków chemicznych wykorzystująca gł. ciepło reakcji egzotermicznych przebiegających w układzie;
