ciałopalne
Encyklopedia PWN
archeol. prowincja kulturowa polno-leśnych obszarów u podnóży środkowoeur. masywów górskich i wyżyn, między środkową i górną Łabą a środkowym Dnieprem, istniejąca V–VII w.;
archeol. kultura rozwijająca się od młodszego okresu przedrzymskiego do wczesnego okresu wędrówek ludów (przeł. III i II w. p.n.e.–poł. V w. n.e.) na terenach środkowej i południowej Polski oraz północnej Ukrainy (górny Bug i Dniestr);
archeol. kultura okresu wczesnorzymskiego (I–II w.) obszaru dorzecza Wezery i prawobrzeżnego Renu, znana gł. z cmentarzysk;
archeol. kultura kręgu późnonaddunajskiego dominująca w środkowym neolicie na terenie Niemiec, między środkowym Renem a środkową Łabą, datowana na 2. poł. IV tysiąclecia p.n.e.;
dzielnica w południowo-zachodniej części Grudziądza, między lasem miejskim a Wisłą;
