chromatyczną
Encyklopedia PWN
modulacja
muz. proces harmoniczny (harmonia, muz.) polegający na przejściu w toku utworu z jednej tonacji do innej, możliwy w systemie dur-moll dzięki wieloznaczności akordów (tzn. różnej ich funkcji, np. toniki, dominanty i subdominanty) i związków między nimi;
[łac.],
obiektyw
układ opt. (gł. soczewkowy, ale też zwierciadlany lub soczewkowo-zwierciadlany) tworzący odwrócony rzeczywisty obraz przedmiotu;
[łac.],
achromat
układ opt., w którym dzięki zastosowaniu materiałów o różnej dyspersji (np. szkło kronowe i flintowe) skorygowano aberrację chromatyczną położenia dla 2 długości fal świetlnych;
[gr. achrṓmatos ‘bezbarwny’],
subiektywne wrażenie zmysłowe, powstające w wyniku działania bodźców wzrokowych na receptory zmysłu widzenia znajdujące się w siatkówce oka, tj. czopki i pręciki.
muz. pierwszy dźwięk (stopień) gamy C-dur (bez znaków chromatycznych) i gamy c-moll (z trzema bemolami), zarazem pierwszy dźwięk (stopień), od którego rozpoczyna się — jak przyjęto — skala diatoniczna (c, d, e, f, g, a, h);
dyspersja światła, rozszczepienie światła,
rozkład widmowy światła złożonego (np. białego) na składowe jednobarwne w wyniku dyfrakcji, interferencji lub załamania.
