charakterystyczny
Encyklopedia PWN
specyficzny styl zdobienia dużych naczyń (będących odpowiednikiem dzisiejszych wiader — tzw. situl) z brązowych blach łączonych nitami, charakterystyczny VI–IV w. p.n.e. gł. dla obszarów północno-wschodniej Italii, Słowenii i przyległych terenów alpejskich, aż po Tyrol.
taniec
sztuka wywodząca się z języka ruchu, drugiego oprócz języka mowy podstawowego środka porozumiewania się ludzi;
[czes. < niem.],
trias
najstarszy okres (jednostka geochronologiczna) ery mezozoicznej, trwający od ok. 250 do ok. 203 mln lat temu; także system (jednostka chronostratygraficzna), obejmujący powstałe w tym czasie skały.
[gr.],
rozkład natężenia promieniowania rentgenowskiego w zależności od długości fali (lub częst.), otrzymywany za pomocą spektrometru rentgenowskiego;
amudyjska kultura, kultura preoryniacka,
archeol. kultura paleolitu występująca na Bliskim Wschodzie, na stanowiskach Jabrud, Adlun i Tabun i w wąwozie Amud w Galilei (stąd nazwa);
