cementowe
Encyklopedia PWN
wyrób budowlany przeznaczony do krycia dachów (pokrycie dachowe), tradycyjnie — wyrób ceramiczny w postaci płytki zbliżonej kształtem do prostokąta.
bud. narzucanie tzw. torkretu, czyli świeżo wytworzonej masy betonowej lub zaprawy cementowej, na odpowiednio wcześniej przygotowaną powierzchnię konstrukcji (betonowej, żelbetowej lub innej) pod ciśnieniem sprężonego powietrza;
m. w Filipinach (region Calabarzon), w południowej części wyspy Luzon, w aglomeracji Manili;
materiały stosowane zarówno do wykonania budowli, jak też do jej naprawy, remontu, modernizacji, przez wykorzystanie ich na stałe w obiekcie.
cement
sproszkowany mineralny materiał wiążący (spoiwo budowlane), który po wymieszaniu z wodą tworzy plastyczną mieszankę (zaczyn), mającą zdolność twardnienia w wodzie (co jest korzystne dla późniejszych własności wyrobów cementowych) i na powietrzu, dając sztuczny kamień odporny na działanie wody;
[łac. caementum ‘kamień tłuczony’],
