byt

Encyklopedia PWN

[łac. absolutus ‘zupełny’, ‘bezwględny’],

w tradycji filozoficznej byt wolny od niedoskonałości, bez przyczyny, od niczego niezależny, istniejący sam z siebie, nie określony ani ograniczony, pojmowany na ogół jako wieczna, jedyna i konieczna podstawa rzeczywistości, od której wszystko inne jest zależne (nous, absolutny duch, absolutna idea, Bóg).

Bóg, bóg,

ponadziemska istota, będąca racją istnienia i funkcjonowania świata i człowieka.

duch,

niematerialny byt, najczęściej odróżniany od duszy;

analogia

[gr., ‘podobieństwo’],

filoz. w metafizyce termin wyrażający pluralizm bytu „złożonego” z nietożsamych realnie elementów powiązanych ze sobą relacjami (relacja); w teorii poznania poznawczy sposób ujęcia tych relacji.

czas, gr. aiṓn [‘trwanie’] lub chrónos [‘następstwo’],

kolejność występowania po sobie zjawisk i zdarzeń, stanowiąca przedmiot badań chronologii;

Eckhart

[ẹkha^rt],

Eckehart, Johannes Wymowa