bruk

Encyklopedia PWN

archeol. kultura młodszej epoki brązu (koniec II–pocz. I tysiąclecia p.n.e.) rozwijająca się na terenie południowo-zachodnich Czech;

[mọ̈lə^r bruk]

Arthur van den, ur. 23 IV 1876, Solingen, zm. 30 V 1925, Berlin,

niem. publicysta, eseista, wydawca;

archeol. odsłanianie kopalin użytkowych zalegających pod powierzchnią ziemi poprzez drążenie jam, szybów lub sztolni;

w. w zachodniej Słowacji, w kraju trenczyńskim, 12 km na południowy zachód od Nowego Miasta nad Wagiem.

[gr. orhtós ‘prawidłowy’, ‘poprawny’, gráphō ‘piszę’],

ustalony system pisania, zaakceptowany i przestrzegany przez ogół użytkowników danego języka;

plakodonty, Placodontia,

rząd mor. gadów z podgromady Euryapsida, znany z triasu Europy i Bliskiego Wschodu;

Materiały dodatkowe