brabanckie
Encyklopedia PWN
język z zachodniej grupy języków germańskich;
teatr rozwijający się na terenie Niderlandów.
Pisano
przydomek włoskich rzeźbiarzy i architektów działających w Pizie i jej okolicach XIII–XV w.;
[pizạno],
brabancki autor traktatów teologicznych, → Jan van Ruusbroec.
grupa pejzażystów belgijskich malujących w 2. poł. XIX w. w brabanckim miasteczku Tervuren w lasach Soignies (obecnie część Brukseli);
