niderlandzki język
 
Encyklopedia PWN
niderlandzki język,
język z zachodniej grupy języków germańskich;
ukształtował się w średniowieczu na podstawie dialektów dolnofrankońskich; najstarsze zabytki piśmiennictwa z IX–XI w., literatura od XIII w.; wyróżnia się kilka grup dialektów niderlandzkich: flamandzkich, brabancka, limburska, utrechcka; nazwa obejmująca 2 warianty ponaddialektalne, zwyczajowo zw. językiem hol. (Holandia) i językiem flamandzkim (nierom. Belgia).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia