boski
Encyklopedia PWN
systematyczna refleksja filoz. nad osobą i dziełem Jezusa Chrystusa;
chrześcijaństwo, gr. christianismós, łac. christianismus, christianitas,
religia monoteistyczna i uniwersalistyczna, której istotą jest wiara w Jezusa Chrystusa.
daimonion
filoz. w starożytnej Grecji półboska istota duchowa, pośrednicząca między światami bogów a ludzi;
[gr.],
Descartes
francuski filozof, fizyk i matematyk; jeden z najbardziej rewolucyjnych umysłów XVII w., zwany ojcem filozofii nowożytnej.
[dekạrt]
René , forma zlatynizowana Renatus Cartesius, Kartezjusz, ur. 31 III 1596, La Haye (ob. La Haye-Descartes, Turenia), zm. 11 II 1650, Sztokholm,
divus
w starożytnym Rzymie tytuł przysługujący zmarłym cesarzom, uważanym za istoty boskie
[łac., ‘boski’],
najpotężniejsza roślina czczona w wielu kulturach i przedstawiana w sztuce wielu ludów jako symbol dobra, bezpieczeństwa, sprawiedliwości, ładu moralnego, odradzania, nadziei, a także ofiary, kary i śmierci (m.in. szubienica).