boski
Encyklopedia PWN
eon
filoz. pojęcie używane przez niektórych neoplatoników oraz gnostyków na określenie hipostazy Boga, poznawalnej przez człowieka w intelektualnym oglądzie, podczas gdy sam Bóg jest niepoznawalny;
[gr. aiṓn ‘czas’, ‘wiek’],
dramaturg i powieściopisarz francuski.
Hathor
w staroż. Egipcie jedno z najważniejszych boskich imion, określających personifikacje różnych aspektów boskiej mocy, wyrażanych słowami rodzaju żeńskiego;
[egipskie, ‘dom Horusa’],
hipostaza
pojęcie, które pod wpływem neoplatonizmu było przez pisarzy chrześcijańskich używane początkowo jako równoznaczne z pojęciem substancji i istoty; od IV w. w teologii hipostazą nazywano każdą z osób boskich Trójcy Świętej; w chrystologii unia hipostatyczna to zjednoczenie natur boskiej i ludzkiej w Jezusie;
[gr. hypóstasis ‘podstawa’, ‘istota’],
inkarnacja
[łac.]:
inszallah
w imię Boże, z boską pomocą, w imię Allaha.
[arab.],
