biegunem
Encyklopedia PWN
szósty okres (jednostka geochronologiczna) ery paleozoicznej, trwający od ok. 295 do 250 mln lat temu; także system (jednostka chronostratygraficzna) obejmujący powstałe w tym czasie skały.
piesiec, lis polarny, piesak, Alopex lagopus,
gatunek ssaka z rodziny psowatych; zamieszkuje tundrę i pola lodowe wzdłuż północnych wybrzeży Europy, Azji i Ameryki Północnej oraz na wyspach wokół bieguna północnego; w Polsce występował w późnym plejstocenie;
Polarny, Płaskowyż, Polar Plateau,
równinny region w centralnej części Antarktydy Wschodniej;
chem. zjawiska towarzyszące połączeniu elektrody (półogniwa) z zewn. źródłem napięcia (w elektrolizerze zbudowanym z 2 półogniw) lub zamknięciu biegunów ogniwa galwanicznego, a w szczególności zachodząca wówczas zmiana potencjału każdej z elektrod — wielkość tej zmiany określa nadnapięcie;
proces głębokiego rozwarstwiania się społeczeństwa w taki sposób, że tworzą się 2 przeciwstawne bieguny społeczne, np. biedni – bogaci.
