biegunem

Encyklopedia PWN

[gr.],

warstwa ozonowa,

warstwa atmosfery ziemskiej o podwyższonej zawartości ozonu; znajduje się w stratosferze na wys. 15–50 km z maksimum koncentracji ozonu na wys. 20–30 km;

paleozoik

[gr. palaiós ‘stary’, ‘dawny’, zóon ‘zwierzę’],

era paleozoiczna,

era (jednostka geochronologiczna) w geologicznej historii Ziemi, najstarsza w eonie fanerozoicznym (fanerozoik), trwająca od ok. 540 mln do ok. 250 mln lat temu; także eratem (jednostka chronostratygraficzna) obejmujący skały powstałe w tej erze.

pałeczki,

liczna grupa bakterii należących do różnych taksonów, o kształcie cylindrycznym i zaokrąglonych biegunach;

Pangea

[gr.],

geol. dawny kontynent, w którego skład wchodziły wszystkie współczesne bloki kontynentalne, powstały pod koniec paleozoiku wskutek zderzenia się ze sobą Gondwany, Euroameryki oraz kontynentów syberyjskiego i kazachskiego.

Parry

[pạ̈ri]

Sir William Edward, ur. 19 XII 1790, Bath, zm. 8 VII 1855, Bad Ems (Niemcy),

bryt. badacz polarny, oficer marynarki, kontradmirał.

parzydełka, nematocysty,

swoiste dla parzydełkowców, wysoko wyspecjalizowane organella komórek parzydełkowych (knidocytów);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>