bezwarunkowymi
Encyklopedia PWN
imperatyw kategoryczny
naczelna zasada etyki I. Kanta o charakterze formalnym, bezwarunkowy nakaz moralny głoszący: „postępuj wedle takiej tylko zasady, co do której mógłbyś chcieć, aby była prawem powszechnym”;
[łac. imperativus ‘rozkazujący’, gr. katēgerikós ‘orzekający, stwierdzający’],
Jan z Mirecourt
fr. filozof i teolog, cysters;
[j. z mirkụ:r],
zw. Monachus Albus, ur. między 1310 a 1315, Mirecourt (Lotaryngia), zm. po 1350,
generał niemiecki; najbliższy doradca wojsk. A. Hitlera;
kapitulacja
umowa poddania się nieprzyjacielowi bezwarunkowo lub pod pewnymi warunkami;
[łac.],
karman
w myśli indyjskiej bezwarunkowe prawo moralne wiążące działania człowieka ze skutkami w przyszłości;
[sanskr., ‘akt’, ‘działanie’],
Keitel 
, ur. 22 IX 1882, Helmscherode k. Bad Gandersheim, zm. 16 X 1946, Norymberga,
feldmarszałek niemiecki;
[kaitl]
Wilhelm , ur. 22 IX 1882, Helmscherode k. Bad Gandersheim, zm. 16 X 1946, Norymberga,
