bałtycki
Encyklopedia PWN
archeol. kultura wczesnej epoki żelaza (VI–II w. p.n.e.), występująca w północno-wschodniej części wybrzeży Morza Bałtyckiego (Estonia, Finlandia, Szwecja);
bałtycka tarcza, dawniej Fennoskandia,
geol. wydźwignięta część krystalicznego podłoża prekambryjskiej platformy wschodnioeur., obejmująca Płw. Kolski, Karelię, Finlandię, Szwecję i południową Norwegię.
Cieśniny Bałtyckie, Duńskie, Cieśniny,
system cieśnin i zatok między Półwyspem Jutlandzkim a Półwyspem Skandynawskim;
