bałtycki
Encyklopedia PWN
region fizycznogeogr., położony na południe i wschód od Morza Bałtyckiego, w Niemczech, Polsce, Rosji, na Litwie, Białorusi, Łotwie i w Estonii, podzielony na 2 podprowincje fizycznogeogr.: pojezierza Południowobałtyckie i Wschodniobałtyckie, których granicę wyznacza w przybliżeniu dolina Pasłęki w północno-wschodniej Polsce.
bałtyckie zlodowacenie, zlodowacenie północnopolskie, zlodowacenie Wisły,
geol. ostatnie zlodowacenie w Polsce;
Wołżańsko-Bałtycka Droga Wodna, Wołgo-Bałtijskij wodnyj put' im. W.I. Lenina,
droga wodna w Rosji,
nazwa programu kompleksowych badań nad wędrówkami ptaków, prowadzonych na wybrzeżu Morza Bałtyckiego (stacje ornitologiczne — Bukowo, Hel, Mierzeja Wiślana).
międzypaństw. związek Litwy, Łotwy i Estonii 1934–40, o luźnym charakterze, utworzony na mocy układu podpisanego 12 IX 1934 w Genewie.
Polska Żegluga Bałtycka (PŻB),
państw. przedsiębiorstwo armatorskie (żeglugowe), zał. 1976, z siedzibą w Kołobrzegu;
