babiloński

Encyklopedia PWN

Teby, ob. Thịwe, Thḗbai,

m. w Grecji, w regionie Grecja Środkowej, na północny zachód od Aten;

[akad. tamtum ‘morze’],

w babilońskim tekście kosmogonicznym Enuma elisz personifikacja pierwotnego chaosu, oceanu słonej wody;

[hebr., ‘nauka’, ‘pouczenie’, ‘prawo’]:

zjawisko występowania 3 równorzędnych, związanych ze sobą bogów;

urartyjski język, chaldejski język,

wymarły język z rodziny paleokaukaskiej;

[akadyjskie ‘niewolnik’, r.ż. amtum],

obok awilum i muszkenum jedna z trzech kategorii społeczeństwa babilońskiego, o jakich jest mowa w Kodeksie Hammurabiego;

Materiały dodatkowe