argumentu
Encyklopedia PWN
argumentum a contrario
prawo w prawie wnioskowanie oparte na zasadzie, że jeśli norma prawna wiąże konsekwencje tylko z faktami w niej wymienionymi, to konsekwencje te nie wiążą się z innymi faktami.
[łac., ‘argument z przeciwieństwa’],
szwedzki fizykochemik i astrofizyk.
Arystoteles, Aristotélēs, ur. 384 p.n.e., Stagira (Tracja), zm. 322 p.n.e., Chalkis na wyspie Eubei,
filozof grecki, najwszechstronniejszy myśliciel i uczony starożytności.
log. procedura polegająca na ustaleniu funkcji f przyporządkowującej wszystkim symbolom danego języka wyrażenia danego języka i skończonym ciągom wyrażeń danego języka określone liczby ze zbioru liczb naturalnych;
mat. teoret. model urządzenia działającego samoczynnie, mającego zdolność przyjmowania sygnałów z otoczenia, zmieniania swoich stanów wewn. i wysyłania sygnałów do otoczenia;
szkocki prawnik i teoretyk absolutyzmu,
