architekturze
Encyklopedia PWN
termin wprowadzony przez L.H. Sullivana na określenie tendencji w architekturze XX w., przejawiającej się w odrzuceniu wszelkich schematów stylistycznych na rzecz kształtowania budowli na wzór form narastających swobodnie, jak w organizmach naturalnych, oraz w ścisłym powiązaniu estetycznym architektury z otoczeniem pierwotnym i z lokalnym tworzywem budowlanym;
działający 1949–74; prowadził prace nauk.-badawcze z zakresu planowania przestrzennego i teorii urbanistyki oraz architektury;
inform. cecha sieci komputerowej, w której oprogramowanie podzielono na część klienta i serwera.
wernakularna architektura
termin oznaczający architekturę zakorzenioną w tradycji lokalnej, tworzoną przez miejscowych, anonimowych budowniczych i rzemieślników, bez przygotowania akademickiego.
[łac. vernaculus ‘ojczysty’,‘ rodzimy’, ‘domowy’],
zjednoczenie artyst., powstałe na pocz. 1911 w Krakowie;
