algebraicznej
Encyklopedia PWN
matematyk belgijski;
dyfuzja anomalna, błądzenia anomalne,
przypadkowe, niebrownowskie (Browna ruchy) przemieszczanie się obiektów, np. nieregularne szybowanie albatrosów nad powierzchnią oceanu w poszukiwaniu pożywienia lub obserwowane pod mikroskopem nieregularne przeloty bakterii Coli („chemotaksówki”) między przypadkowo rozmieszczonymi chemoatraktantami czy makroskopowe, przypadkowe przemieszczenia jonu He4+ w nadciekłym helu.
matematyk amer., pochodzenia polskiego;
wł. matematyk i historyk nauki;
forma
mat. wielomian jednorodny wielu zmiennych, czyli wyrażenie postaci [łac.],
, gdzie 
— dowolne liczby (współczynniki f.), α1, α2, ... , αn — nieujemne liczby całkowite, k — stopień f., a sumowanie przebiega wszystkie różne układy liczb α1, α2, ... , αn, dla których α1 + α2 + ... + αn = k;
forma różniczkowa, forma zewnętrzna,
mat. antysymetryczne, kowariantne pole tensorowe (tensor) rzędu p (f.r. stopnia p); równoważnie: gładki przekrój p-tej potęgi zewnętrznej wiązki kostycznej (tzn. wiązki funkcjonałów liniowych na wiązce stycznej) do danej rozmaitości;
