abonencką
Encyklopedia PWN
urządzenie radiokomunik. nadawczo-odbiorcze, stanowiące wyposażenie abonenta systemu telefonii komórkowej;
telefonia
dział telekomunikacji porozumiewawczej zajmujący się przekazywaniem dźwięków mowy (z wystarczającą zrozumiałością) pomiędzy co najmniej 2 abonentami sieci telefonicznej, za pośrednictwem urządzeń telekomunik.;
[gr.],
pomieszczenia oraz zainstalowane w nich urządzenia telekomutacyjne (łącznice) i pomocnicze (zasilające i in.), przeznaczone do zestawiania i rozłączania połączeń pomiędzy łączami doprowadzonymi do centrali;
usługa świadczona użytkownikom sieci telekomunik. przy wykorzystaniu urządzeń i organizacji sieci;
telewizja
dział telekomunikacji zajmujący się przetwarzaniem obrazów scen ruchomych (z natury lub uprzednio zarejestrowanych na taśmie magnet.) na sygnały elektr., tzw. sygnały wizyjne, ich przesyłaniem łączami telekomunik. oraz odtwarzaniem w miejscu odbioru;
[gr. tḗle ‘daleko’, łac. visio ‘widzenie’],
