abonencką
Encyklopedia PWN
telefoniczny aparat, telefon,
urządzenie stanowiące zakończenie łącza telefonicznego.
telegrafia
dział telekomunikacji porozumiewawczej zajmujący się przekazywaniem na odległość wiadomości w postaci zbioru znaków (liter, cyfr i in.), wydrukowanego lub utrwalonego na taśmie dziurkowanej;
[gr. tḗle ‘daleko’, gráphō ‘piszę’],
inform. urządzenie stopnia abonenckiego systemu telekomutacyjnego (telekomutacja), do którego jest przyłączona określona liczba urządzeń końcowych (aparatów telefonicznych, telegraficznych, komputerów, terminali), służące do ich łączenia z centralą telekomunik. za pośrednictwem znacznie mniejszej liczby kanałów telekomunikacyjnych.
PABX, ang. Private Automatic Branch Exchange,
abonencka centrala telefoniczna instalowana w instytucjach, przedsiębiorstwach itp. (PBX), umożliwiająca realizację połączeń między abonentami w sposób automatyczny;
zespół rozmieszczonych na pewnym obszarze, powiązanych ze sobą funkcjonalnie urządzeń telekomunik., przeznaczonych do świadczenia różnych usług telekomunik. (np. usług telefonicznych, radiotelefonicznych, telegraficznych, transmisji danych, radiofonicznych, telewizyjnych);
pomieszczenie lub budynek, w którym znajdują się urządzenia telekomunik., przeznaczone do realizacji określonych zadań;
