Wzmacnianie
Encyklopedia PWN
proces chem. (niekiedy fiz.) prowadzący do zwiększenia gęstości opt. (zaczernienia) lub też zmiany kontrastowości otrzymanego wcześniej obrazu fotograficznego.
sekwencja wzmacniająca, enhancer,
genet. sekwencja w DNA zwiększająca transkrypcję, położona w pewnej odległości od genu, którego ekspresję reguluje;
rodzaj wzmacniacza, w którym zarówno sygnał wejściowy (wzmacniany), jak i sygnał wyjściowy (wzmocniony) są przebiegami elektrycznymi.
całokształt procesów chem. mających na celu zamianę obrazu utajonego, zawartego w napromieniowanym (naświetlonym) materiale fot., na trwały obraz widzialny utworzony z metalicznego srebra lub barwników.
psychol. termin wprowadzony przez I. Pawłowa, przejęty i stosowany w behawiorystycznych teoriach uczenia się (behawioryzm) na oznaczenie faktu, że pewne zdarzenia (stany rzeczy) występujące w następstwie zachowań zwiększają prawdopodobieństwo pojawienia się tych zachowań w przyszłości w podobnych sytuacjach;
kompozyt
materiał utworzony z co najmniej 2 komponentów (faz) o różnych właściwościach w taki sposób, że ma właściwości lepsze i/lub właściwości nowe (dodatkowe) w stosunku do komponentów wziętych osobno lub wynikających z prostego sumowania ich właściwości;
[łac. compositus ‘złożony’],
