Statyczne
Encyklopedia PWN
kierunek ekonomiczny, zwany też szkołą równowagi ogólnej lub szkołą matematyczną, powstały w latach 70. XIX w. na politechnice w Lozannie, w ramach neoklasycznego nurtu w ekonomii.
dział mechaniki techn. zajmujący się analizą pracy konstrukcji budowlanych; posługuje się idealizowanym modelem — schematem statycznym, który odzwierciedla: układ elementów, sposoby ich połączenia ze sobą i podłożem oraz działające obciążenia.
metabolizm
arch. nurt w japońskiej architekturze i urbanistyce rozwijający się w latach 60. i 70. XX w.;
[gr.],
miara sił wewn. powstających w ciele odkształcanym pod wpływem obciążenia zewn., oddziaływania temperatury (n. cieplne), obróbki cieplnej (np. n. hartownicze), procesu krzepnięcia (n. odlewnicze) i in. oddziaływań zewn. (odkształceń plast., połączeń skurczowych).
termin wieloznaczny, rozmaicie rozumiany i definiowany;
ekon. pojęcie wprowadzone przez P.A. Samuelsona na określenie poglądów będących kombinacją neoklasycznej mikroekonomii i keynesowskiej makroekonomii.
