Dyfuzja
Encyklopedia PWN
fizykochemik angielski;
dyfuzjonizm
orientacja w naukach o kulturze (etnologii, antropologii kulturowej, folklorystyce, archeologii) przypisująca dyfuzji kulturowej szczególne znaczenie w procesie zmiany i rozwoju kultury.
[łac.],
termin wprowadzony 1968 przez I. Prigogine’a na określenie spontanicznego porządkowania się układów termodynamicznych dalekich od stanu równowagi, w celu odróżnienia od struktur występujących w równowadze termodynamicznej, np. kryształów.
fot. występujący podczas wywoływania efekt polegający na tym, że na krawędziach ciemnych plam (miejsc silnie naświetlonych) znajdujących się na jasnym tle pojawiają się jeszcze ciemniejsze kontury, a na krawędziach jasnego tła, przylegających do tych plam, pojawia się jeszcze jaśniejsza otoczka; brzegi miejsc silnie naświetlonych wywołują się nieco mocniej niż części środkowej (uzyskują nieco większą gęstość opt.);
związek łączący makroskopowy współczynnik samodyfuzji D cząsteczek (dyfuzja), podlegających ruchom Browna, z wielkościami charakteryzującymi mikroskopowy ruch tych cząsteczek;
ekstrakcja
techn. chemiczna metoda wyodrębniania określonych składników z mieszanin ciekłych lub stałych za pomocą odpowiednio dobranych, selektywnych rozpuszczalników (o różnej zdolności rozpuszczania poszczególnych składników lub określonych ich grup);
[łac. extractio ‘wyciągnięcie’, ‘wyjęcie’],
