Całkowe
Encyklopedia PWN
Laplace’a przekształcenie, transformacja Laplace’a,
mat. przekształcenie całkowe, które funkcji zmiennej rzeczywistej f(t) przyporządkowuje funkcję zmiennej zespolonej F(z): 
, gdzie f(t) jest funkcją określoną na półprostej (0, +∞) — p.L. jednostronne, lub 
, gdzie f(t) jest określona na całej prostej (tzn. −∞ < t < +∞) — p.L. dwustronne.
mat. jedna z metod przybliżania pewnych równań różniczkowych cząstkowych za pomocą układu równań algebraicznych, który zazwyczaj rozwiązuje się przy użyciu komputera.
Newton 
, ur. 4 I 1643 (25 XII 1642 wg kalendarza juliańskiego), Woolsthorpe (hrab. Lincolnshire), zm. 31 III 1727 (20 III), Londyn,
angielski fizyk, matematyk i astronom, jeden z najwybitniejszych uczonych wszystkich czasów.
[nju:tn]
Sir Isaac , ur. 4 I 1643 (25 XII 1642 wg kalendarza juliańskiego), Woolsthorpe (hrab. Lincolnshire), zm. 31 III 1727 (20 III), Londyn,
mat. dział matematyki obejmujący metody rozwiązywania niektórych typów równań różniczkowych, a także różniczkowo-całkowych, polegające na algebraizacji rozwiązywanego równania lub układu równań;
pole fizyczne, pole wielkości fizycznych,
wielkości będące funkcjami punktów przestrzeni i in. parametrów (np. czasu), które charakteryzują p.f. lub właściwości ośrodka ciągłego.
rachunek różnicowy, rachunek różnic skończonych,
dział matematyki zapoczątkowany przez I. Newtona znajdujący szerokie zastosowanie w metodach obliczeniowych (numerycznych) związanych z układaniem tablic mat., rozwiązywaniem przybliżonym równań algebraicznych, całkowych, różniczkowych, różniczkowo-całkowych, różnicowych, z aproksymacją itp.
