tlen
Encyklopedia PWN
geochemia
nauka z grupy nauk geologicznych zajmująca się występowaniem i krążeniem na Ziemi pierwiastków chemicznych oraz ich rolą w różnorodnych procesach geologicznych;
[gr. gḗ ‘ziemia’, chēmeía ‘magia’],
działania techn. i organizacyjno-prawne, których celem jest zachowanie lub przywrócenie wodom naturalnym pełnej przydatności jakościowej oraz utrzymanie równowagi bilansu wodno-gosp. kraju.
proces kataboliczny (przemiana materii), zachodzący stale w każdej żywej komórce, bez względu na jej stan fizjol., w którym złożone związki org. ulegają rozpadowi na dwutlenek węgla i wodę (oddychanie tlenowe) lub prostsze związki org. (oddychanie beztlenowe, fermentacja) z wytwarzaniem energii użytecznej metabolicznie (w postaci ATP);
procesy technol. stosowane w celu usunięcia zanieczyszczeń gazowych z ciał stałych i cieczy lub wyodrębnienia składników gazowych z paliw, gł. z węgla (odgazowanie węgla) i ropy naftowej;
oksydoreduktazy
klasa enzymów katalizujących reakcje oksydoredukcyjne (przebiegające ze zmianą stopnia utlenienia reagentów);
[gr.-łac.],
związki ołowiu z tlenem:
