• zawołanie, proklama,
    początkowo bojowe hasło stanowiące znak rozpoznawczy rodu rycerskiego, następnie nazwa oznaczająca ród, używana łącznie z herbem, nie wiążąca się z nim pojęciowo;
  • socjol. zespół czynności wyodrębnionych w ramach społecznego podziału pracy, wymagający przygotowania (kwalifikacji), wykonywany przez jednostkę stale lub dorywczo, stanowiący dla niej źródło utrzymania i określający pozycję społeczną;
  • Zawrotniak Radosław ur. 2 IX 1981, Kraków,
    szpadzista;
  • jedna z praktyk medytacyjnych stosowana przez adeptówi nauk zen i mnichów w klasztorach buddyjskich w Japoniiw celu osiągnięcia satori;
  • zwykły środek odwoławczy od postanowień i zarządzeń wydawanych w postępowaniu sądowym (cywilnym, adm. i karnym);
  • w. w woj. małopol. (pow. tatrzański, gmina Poronin), na Pogórzu Spisko-Gubałowskim;
  • miasto w województwie mazowieckim, w powiecie wołomińskim, na Równinie Wołomińskiej, we wschodniej części aglomeracji warszawskiej.
  • dzielnica przem.-mieszkaniowa w północnej części Dąbrowy Górniczej (woj. śląskie);
  • m. powiatowe w województwie dolnośląskim, w północnej części Obniżenia Otmuchowskiego, nad Budziówką (lewy dopływ Nysy Kłodzkiej) i jej prawym dopływem Potokiem Młynówka.
  • Zbaraski Jerzy, książę, ur. 22 lub 23 IV 1574, Antonówka k. Krzemieńca (Wołyń), zm. 1631,
    krajczy kor. od 1612, podczaszy kor. od 1619, kasztelan krak. od 1620.
  • Zbaraski Krzysztof, książę, ur. 24 VII 1579, Krzemieniec (Wołyń), zm. 6 III 1627, Końskowola k. Puław,
    brat Jerzego, koniuszy koronny;
  • Zbaraż, Zbarazh,
    m. na Ukrainie, w obwodzie tarnopol., nad Gniezną (dopływ Seretu).
  • Zbawiciel, gr. Soter,
    w Biblii Bóg lub jego wysłannik, ratujący ludzi od niebezpieczeństwa;
  • Zbawiciela, Order, gr. Tạghma tu Sotịros,
    najstarsze i najwyższe odznaczenie gr.;
  • termin rel. oznaczający ratunek przynoszony człowiekowi przez bóstwo;
  • Zbąski Jan Stanisław, ur. 1639, zm. 21 V 1697,
    sekretarz król., biskup przemys. od 1677, warmiński od 1688;
  • miasto w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, na zachodnim skraju Bruzdy Zbąszyńskiej.
  • miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w Bruździe Zbąszyńskiej, nad Obrą i Jez. Zbąszyńskim.
  • ucieczki chłopów XII–XIX w. ze wsi, w których mieli gospodarstwa lub służyli w folwarkach, w celu poprawy warunków bytu;
  • forma zdobywania pożywienia polegająca na zbieraniu płodów dziko rosnących roślin;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia