Zbawiciel

Zbawiciel, gr. Soter,

w Biblii Bóg lub jego wysłannik, ratujący ludzi od niebezpieczeństwa;

w świecie hellenistycznym tytuł władców i bóstw jako opiekunów swojego ludu, przejęty następnie przez cesarzy rzymskich; w Nowym Testamencie w odniesieniu do Jezusa początkowo rzadko stosowany, upowszechnił się w pismach późniejszych (listy deuteropaulińskie i powszechne), ostatecznie w II w. (być może pierwotnie unikano określenia kojarzącego się z kultem władców); w katolickiej pobożności średniowiecznej i później synonim imienia Chrystus; we współczesnym języku kościelnym używa się także tytułów: Zbawca lub Wybawca.