żelazne drzewa,
nazwa użytkowa grupy kilkudziesięciu gat. drzew z różnych rodzajów, występujących gł. w obszarach podzwrotnikowych i międzyzwrotnikowych Ameryki Południowej, Ameryki Środkowej i Indii, dostarczających drewna, zw. żelaznym, o wyjątkowych właściwościach techn.: bardzo twardego, ciężkiego, trwałego, odpornego na działanie różnorodnych szkodników, najbardziej odpornego na działanie wody;
żelazne drzewa
Encyklopedia PWN
mają wspólne właściwości techn. (gł. twardość) drewna, zw. drewnem żelaznym; do drzew żelaznych zalicza się żelazowiec, żelaźnik, wiązowiec, kazuarynę, parrocję perską, ostrię, a także inne gat., np. Lophira procera (zachodnia i równikowa Afryka) — o drewnie nie atakowanym przez termity, Mesua ferrea (Płw. Indochiński) — drewno czerwone, wonne, odporne na szkodniki, gat. z rodzajów Mimusops, Argonia, Sideroxylon (rodzina sączyńcowate, Sapotaceae).
