parrocja perska

parrocja perska, Parrotia persica,

jedyny gatunek drzewa z rodzaju parrocja, z rodziny oczarowatych, z północnego Iranu, Kaukazu i wschodniej Turcji;

dorasta do 25 m wys.; pień z łuszczącą się płatami korą; liście odwrotnie jajowate, przebarwiające się jesienią; kwiaty drobne zebrane w szczytowe kilkukwiatowe główki; owoc — zdrewniała torebka, wyrzucająca daleko nasiona; drewno trwałe i twarde; sadzona jako drzewo ozdobne, w Polsce bardzo rzadko (wrażliwa na silne mrozy).