wojny polsko-niemieckie
 
Encyklopedia PWN
wojny polsko-niemieckie X–XII w.,
wojny toczone przez cesarzy i królów niemieckich z Polską.
W 972 Mieszko I odniósł zwycięstwo pod Cedynią w walce z margrabią niemieckim Hodonem, usiłującym przeszkodzić Polsce w opanowaniu Pomorza, 979 odparł wyprawę Ottona II; Bolesław I Chrobry toczył z Henrykiem II wojny o Milsko i Łużyce (1002–18); 1002 zajął Milsko, Łużyce, przejściowo Miśnię; 1003 zajął Morawy i Czechy, odmawiając złożenia z nich hołdu cesarzowi; 1004 Henryk II opanował Czechy, Milsko i Łużyce; 1005 wyprawa cesarska dotarła pod Poznań, gdzie został zawarty pokój, w wyniku którego Bolesław I zrezygnował ze zdobytych ziem (oprócz Moraw); 1007 Bolesław I ponownie zajął Milsko i Łużyce; 1009 podjął nieudaną próbę zdobycia Miśni, co wywołało 1010 niemiecką wyprawę odwetową, która dotarła do Głogowa; 1012 kolejna wyprawa niemiecka; 1013 na mocy pokoju w Merseburgu Bolesław I zachował Milsko i Łużyce jako lenno cesarskie; 1015–17 dwie wielkie kolejne wyprawy Henryka II zostały zatrzymane przez Bolesława I na linii Odry; 1018 pokój w Budziszynie zakończył wojnę, Polsce przyznano Milsko i Łużyce. Mieszko II Lambert 1028 podjął wyprawę na Saksonię. Bolesław III Krzywousty 1109 pokonał wyprawę Henryka V; szczególne znaczenie w walkach miała bohaterska obrona Głogowa. W okresie rozbicia dzielnicowego cesarstwo wielokrotnie ingerowało w wewnętrzne sprawy Polski, dążąc do uzależnienia jej od siebie. Okres wojen z cesarstwem zakończyły 2 niemieckie wyprawy interwencyjne na rzecz wygnanego przez braci Władysława II Wygnańca; 1146 Konrad III dotarł do granic Polski, po czym wycofał się, uznając istniejący stan rzeczy; 1157 Fryderyk I Barbarossa dotarł pod Poznań, a zawarty w Krzyszkowie pokój zmusił ówczesnego seniora, Bolesława IV Kędzierzawego, do uznania zwierzchnictwa cesarza. Później aż do XVIII w. stosunki z Niemcami zakłócały tylko drobne zatargi sąsiedzkie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia